شیخ حسینه: اعتراضات چگونه دولت بنگلادش را سرنگون کرد

داکا، بنگلادش –

آنچه با تظاهرات مسالمت آمیز دانشجویان در بنگلادش علیه سیستم سهمیه بندی مشاغل دولتی آغاز شد، در نهایت به شورش تبدیل شد که شیخ حسینه، نخست وزیر را مجبور به استعفا و فرار از کشور با هلیکوپتر کرد.

بر اساس گزارش های رسانه های محلی، پایان 15 سال قدرت او پس از هفته ها ناآرامی خشونت آمیز رخ داد که حدود 300 کشته برجای گذاشت.

دولت بارها تلاش کرده تظاهراتی را که متهم به خرابکاری و احزاب مخالف با گلوله، مقررات منع آمد و شد و قطع اینترنت کرده است، سرکوب کند، اما این سرکوب‌ها نتیجه معکوس داشته و به خشم و اعتراضات جدید دامن زده است.

روز دوشنبه، معترضان پس از پایان هفته خشونت که ده‌ها کشته برجای گذاشت، از مقررات منع رفت و آمد نظامی سرپیچی کردند و وارد مرکز پایتخت شدند. با عقب نشینی نیروها و برقراری دسترسی به اینترنت، ده ها هزار نفر برای جشن گرفتن به خیابان ها ریختند و هزاران نفر به محل اقامت رسمی رهبر یورش بردند.

ژنرال واکرالزمان، فرمانده ارتش، گفت که ارتش از راهنمایی رئیس جمهور برای تشکیل یک دولت موقت درخواست خواهد کرد، زیرا وی در یک سخنرانی عمومی بعد از ظهر دوشنبه خواستار آرامش شد.

در اینجا چیزی است که ما می دانیم:

اعتراضات چگونه آغاز شد؟

این اعتراضات که صدها هزار نفر را به خود جلب کرده است، در ماه ژوئیه با اعتراض دانشجویان به سیستم سهمیه بندی بحث برانگیز که مشاغل دولتی را به خود اختصاص می دهد، آغاز شد.

در 15 ژوئیه زمانی که دانش‌آموزان معترض با مقامات امنیتی و فعالان طرفدار دولت درگیر شدند، به خشونت تبدیل شد که مقامات را بر آن داشت که گاز اشک‌آور شلیک کنند، گلوله‌های لاستیکی شلیک کنند و مدارس را ببندند و با دستور تیراندازی در محل منع رفت و آمد برقرار کنند. اینترنت و داده های تلفن همراه نیز خاموش شد.

دولت می گوید نزدیک به 150 نفر در ماه گذشته جان خود را از دست دادند، در حالی که رسانه های محلی از کشته شدن بیش از 200 نفر خبر دادند.

چرا اعتراض کردند؟

این تظاهرات در ابتدا علیه یک سیستم سهمیه‌بندی بود که تا 30 درصد مشاغل دولتی را برای اعضای خانواده جانبازانی که در جنگ استقلال بنگلادش در سال 1971 علیه پاکستان جنگیدند، اختصاص می‌داد.

معترضان گفتند که این سیستم تبعیض آمیز است و از طرفداران حزب عوامی لیگ به رهبری شیخ حسینه، که جنبش استقلال را رهبری می کرد، حمایت می کردند.

این خشم بر میزان پریشانی اقتصادی در بنگلادش تأکید کرد، جایی که صادرات کاهش یافته و ذخایر ارز خارجی رو به پایان است. برای فارغ التحصیلان جوانی که به طور فزاینده ای به دنبال مشاغل دولتی پایدارتر و پرسودتر هستند، مشاغل با کیفیت وجود ندارد.

با افزایش خشونت ها، دادگاه عالی ماه گذشته حکم داد که سهمیه جانبازان باید به 5 درصد کاهش یابد و 93 درصد مشاغل براساس شایستگی تخصیص داده شوند. 2 درصد باقیمانده برای اعضای اقلیت های قومی و تراجنسیتی ها و افراد دارای معلولیت در نظر گرفته می شود.

دولت این تصمیم را پذیرفت و اینترنت را احیا کرد، به این فکر که اوضاع راحت خواهد شد. اما اعتراضات با درخواست های جدید برای تحقیق در مورد سرکوب مرگبار و در نهایت برای کناره گیری حسینه و کابینه اش افزایش یافت.

بعدش چی؟

هزاران معترض در پایتخت با تکان دادن پرچم‌های بنگلادش جشن گرفتند، در حالی که دیگران اقامتگاه رسمی او را غارت کردند و اثاثیه و حتی ماهی را از آشپزخانه بردند. اما پس از گذشت 15 سال از حکومت او، مشخص نیست که در آینده چه می شود.

ژنرال واکر-زمان قول داد ارتش عقب نشینی کند و تحقیقاتی را در مورد سرکوب مرگباری که خشم علیه دولت را برانگیخت آغاز کند.

او گفت: «به ارتش ایمان داشته باشید، ما همه قتل‌ها را بررسی کرده و مسئولین را مجازات خواهیم کرد. من به ارتش و پلیس دستور داده ام که شلیک نکنند.

وی خواستار صبر و شکیبایی در زمان تشکیل دولت جدید شد.

وی افزود: اکنون وظیفه دانش آموزان است که آرامش خود را حفظ کرده و به ما کمک کنند.

——

پتی از دهلی نو گزارش داد.