هنگامی که جمعیت کرکس در هند کاهش یافت، نیم میلیون مرگ انسان به دنبال داشت: مطالعه

یک مطالعه جدید نشان می دهد کرکس ها ممکن است محبوب ترین حیوانات در جهان نباشند، اما کاری که انجام می دهند برای زندگی انسان ضروری است.

تحقیقات جدید مرگ 500000 انسان در هند در طی پنج سال در اوایل دهه 2000 را به سقوط جمعیت کرکس در این کشور نسبت می دهد.

ایال فرانک، یکی از نویسندگان این مقاله، اقتصاددان دانشگاه شیکاگو، می گوید: «آنها این عملکرد واقعا مهم را در محیطی انجام می دهند که برای ما به عنوان یک جامعه، به عنوان انسان مفید است. همانطور که اتفاق می افتد به میزبانی نیل کوکسال. آنها از شر بسیاری از حیوانات مرده خلاص می شوند و فضا را برای ما ضد عفونی و تمیز می کنند.

بدون این خدمات ضد عفونی، آبراه ها آلوده می شوند و بیماری ها گسترش می یابد، به ویژه در مناطقی که دام زیادی دارد. تحقیق جدید منتشر شده در American Economic Review.

این یافته ها توسط حافظان محیط زیست که مدت هاست زنگ خطر را در مورد تهدیدهای لاشخورها در سراسر جهان به صدا در آورده اند، تبلیغ می شود.

چه اتفاقی برای کرکس ها در هند افتاد؟

هند زمانی محل زندگی ده ها میلیون کرکس بود. اما در اواسط دهه 1990، پرندگان به طور دسته جمعی شروع به مردن کردند و جمعیت آنها به سطح نزدیک به انقراض کاهش یافت.

سال ها مرگ ناگهانی یک راز بود. اما در سال 2004 دانشمندان قضیه را حل کردند. پرندگان با دیکلوفناک مسموم شدند، یک مسکن غیر استروئیدی که به طور گسترده در گاو و سایر حیوانات استفاده می شود. حتی آثاری از دارو باعث نارسایی کلیه در کرکس های بومی اروپا، آسیا و آفریقا می شود.

حق ثبت اختراع این دارو در سال 1994 منقضی شد و زمانی که نسخه‌های ژنریک ارزان‌تر به بازار آمد، کشاورزان هندی شروع به استفاده از آن برای کمک به بهبود سریع‌تر حیوانات بیمار و زخمی کردند. سپس پرندگانی که از لاشه گاو تغذیه می کردند شروع به مردن کردند.

«این برای دام ها، حیوانات و کشاورزان بسیار منطقی بود. چیزی که آنها نمی دانستند این بود که کرکس هایی وجود داشتند که ناخواسته مسموم شدند.

دیکلوفناک در سال 2006 برای استفاده در دامپزشکی در هند ممنوع شد، اگرچه کارشناسان محیط زیست می گویند که برخی کشاورزان و دامپزشکان هنوز از آن یا سایر جایگزین های سمی دیگر استفاده می کنند.

این مطالعه چگونه تعداد مرگ و میرها را محاسبه می کند؟

فرانک و نویسنده همکارش، اقتصاددان دانشگاه وارویک، آنانت سودارشان، تخمین می‌زنند که از بین رفتن کرکس‌ها منجر به مرگ سالانه 100000 انسان اضافی در هند بین سال‌های 2000 تا 2005 شده است که در مجموع 500000 نفر می‌شود.

آنها با مقایسه میزان مرگ و میر مردم هند قبل و بعد از سقوط کرکس به این رقم رسیدند.

آنها دریافتند مناطقی که به طور سنتی کرکس های زیادی نداشتند، تغییر چندانی نکرده بودند. اما در مکان هایی که زمانی پرندگان رشد می کردند، مرگ و میر انسان بیش از چهار درصد افزایش یافته است. این اثر در مکان هایی با حجم دام زیاد بسیار چشمگیر بود.

نویسندگان همچنین کیفیت آب را در مناطقی که مطالعه کردند آزمایش کردند و سطوح بالایی از عوامل بیماری زا را در مناطقی که زمانی کرکس ها فراوان بودند، یافتند.

علاوه بر این، آنها فروش واکسن های هاری را که پس از کاهش کرکس ها افزایش یافت، ردیابی کردند. به گفته فرانک، این شواهد حکایتی را تأیید می کند که با کاهش کرکس ها در هند، سگ های وحشی – که برخی از آنها از هاری رنج می برند – رشد می کنند.

فرانک گفت: “امیدوارم مردم این را به عنوان مدرکی ببینند که نشان می دهد دنیای طبیعی، اکوسیستم های با عملکرد خوب و تنوع زیستی واقعا می توانند بر رفاه انسان تاثیر بگذارند.”

کارشناسان کرکس چه می گویند؟

کورین کندال، کارشناس کرکس، که در این تحقیق شرکت نداشت، هشدار داد که مطالعاتی که بر داده‌های رصدی تکیه می‌کنند به اندازه مطالعاتی که حول آزمایش‌ها متمرکز شده‌اند، قوی نیستند.

با این حال، کندال، متصدی حفاظت و تحقیق در باغ وحش کارولینای شمالی، گفت: این یکی “کار بزرگی برای نشان دادن تفاوت در تأثیرات بر میزان مرگ و میر انسان برای مناطقی که کرکس ها از بین رفته اند در مقایسه با مناطقی که تلف شده اند، انجام می دهد.” “

او همچنین می گوید که از تحقیقات قبلی پشتیبانی می کند نشان می دهد که کرکس ها در جلوگیری از گسترش بیماری نقش دارند.

او گفت که آنها نه تنها لاشه حیوانات را از مناظر پاک می کنند، بلکه معده بسیار اسیدی آنها در واقع می تواند پاتوژن های بیماری زا را از بین ببرد و از گسترش بیماری به پرندگان جلوگیری کند، مانند برخی دیگر از گونه های لاشخور.

«این کار باید به عنوان زنگ خطری برای سایر مناطقی باشد که کرکس ها در حال کاهش هستند. کندال در ایمیلی به CBC گفت: اکنون باید کاری انجام دهیم زیرا از دست دادن این لاشخورها می تواند عواقب قابل توجهی برای مردم داشته باشد.

کرکس ها ممکن است جذاب یا بامزه نباشند، اما ما به آنها نیاز داریم.

کریس باودن موافق است. او مدیر برنامه کرکس‌ها در انجمن سلطنتی حفاظت از پرندگان در بریتانیا و رئیس مشترک اتحادیه بین‌المللی برای حفاظت از کرکس‌های طبیعت است.

او با دیگر حافظان و شرکای خود در هند همکاری می کند تا با آموزش مردم در مورد جایگزین های ایمن برای دیکلوفناک، اجرای برنامه های پرورش در اسارت و حمایت از آزمایش های دارویی قوی تر مدت ها قبل از ورود داروهای دامپزشکی به بازار، به احیای جمعیت کرکس ها کمک کند.

او می گوید که این تلاش های مشترک، پرندگان را از آستانه انقراض بازگردانده است.

ولی، بر اساس گزارش وضعیت پرندگان هند در سال 2023چهار گونه کرکس همچنان در فهرست در معرض خطر انقراض قرار دارند و سه گونه از آنها کاهش جمعیت درازمدت بین 91 تا 98 درصد را تجربه کرده اند.

او گفت: “من فکر نمی کنم آنها هرگز به همان چگالی که در آن بودند برگردند.”

هم کندال و هم باودن می‌گویند کرکس‌ها با تهدیدات بی‌شماری در سراسر جهان مواجه هستند، از جمله شکار، مسمومیت تصادفی و برخورد با زیرساخت‌های انسانی.

باودن می‌گوید که می‌داند کرکس‌ها «کمی مشکل تصویر» دارند. اما تا آنجا که به او مربوط می شود، آنها “پرندگان شکاری باشکوهی هستند که در نوع خود قطعه ای باورنکردنی از تنوع زیستی هستند.”

“ما امیدواریم که [study] این موضوع را واضح‌تر نشان می‌دهد تا مردم آن را جدی‌تر بگیرند که واقعاً کاری در مورد حفاظت از این پرندگان شگفت‌انگیز انجام دهند.”

فرانک می گوید امیدوار است کارش اهمیت تنوع زیستی را برجسته کند.

او گفت: «این برای ما معنا دارد… فراتر از برخی احساسات مبهم که ما نسبت به گونه‌های کاریزماتیک‌تر در آنجا داریم».