پس از اینکه لیبرال ها تلاش کردند تا بحث برنامه ریزی شده درباره خشونت علیه زنان را به موضوع حقوق سقط جنین منحرف کنند، دو شاهد از جلسه کمیته پارلمان خارج شدند.
یک جلسه استماع تابستانی نادر کمیته مجلس عوام در مورد وضعیت زنان سازماندهی شد تا نمایندگان بتوانند از وکلا و معاون رئیس پلیس منطقه ای پیل بشنوند.
اگرچه شاهدان به شدت استدلال کردند که سیستم قضایی فعلی و وثیقه قربانیان را از دست داده است، جلسه به سرعت به یک درگیری سیاسی منحرف شد.
در طی بیانیه افتتاحیه، کیت الکساندر، که سرپرستی گروه حمایتی به خشونت همه جا را پایان دهید، داستان شخصی خود را در حالی که خانواده اش در یک محل نشستن عمومی نگاه می کردند، به اشتراک گذاشت.
او با نشان دادن عکس های گرافیکی نمایندگان از آزاری که سه سال پیش توسط دوست پسر سابقش متحمل شده بود، گفت: «قرار است من مرده باشم.
“اگر با یک بازمانده و خانواده قربانی ملاقات نکرده اید، خوب، اکنون ملاقات کرده اید.”
طولی نکشید که نمایندگان در برابر خانواده اسکندر برای نمایش حزبی که به هرج و مرج رویه ای تبدیل شد پاسخگو بودند. مادرش که مضطرب شده بود به پشتیبان لیبرال گفت که او “ناامید” است و همه اینها مورد سوء استفاده دیگری است.
دقایقی پس از اظهارات آغازین الکساندر، وکیل مدافع مگان واکر و معاون رئیس پلیس منطقه ای پیل، نیک میلینوویچ، و پس از اولین دور پرسش و پاسخ برای میشل فرری، نماینده محافظه کار، آغاز شد.
آنیتا وندنبلد، نماینده لیبرال، در مرحله بعدی سخنرانی کرد. پس از بیانیه کوتاهی مبنی بر اینکه دولت فدرال این موضوع را جدی می گیرد، نماینده پارلمان اتاوا محافظه کاران را به دلیل سیاسی کردن موضوع مورد سرزنش قرار داد و آنها را متهم کرد که به سایر احزاب زمان کمی برای آماده شدن می دهند – و فرصتی برای توصیه شاهدان ندارند.
او گفت: «ما از قربانیان و بازماندگان تروما برای کسب امتیاز سیاسی در این کمیته استفاده نمی کنیم.
“من فکر میکنم بیرحمی است که مردم آسیبهایی را که تجربه کردهاند را دوباره تجربه کنند تا بتوانند قرار ملاقات بگذارند – اگر او موافق نباشد – همه انواع رسانههای اجتماعی وجود دارد. [saying] که لیبرال ها یا دیگران به این موضوع اهمیت نمی دهند. همانطور که همه ما می دانیم، بسیار عمیق انجام می دهیم.”
“آیا او به چیزی که گفته شد گوش داد؟”
وندنبلد به جای بازگشت به بحث در مورد موضوع مورد بحث با شاهدان، به کمیته پیشنهاد داد که در عوض بحث متفاوتی در مورد حقوق سقط جنین از سر بگیرد.
شاهدان، آویزان به سمت چپ، شروع به تمسخر واندنبلد کردند.
الکساندر دوباره عکس های زخم هایش را بالا گرفت، که به وضوح ناراحت بود، گفت: “مشکل همین است. آیا او چیزی شنید که امروز صبح گفته شد؟”
میکروفون به آنها پس داده نشد. در عوض، گفتوگوی طولانی بین اعضای مجلس آغاز شد و رئیس مجلس با سؤالات رویهای متعددی مواجه شد.
لیا غازان، نماینده حزب دموکراتیک خلق، شلبی کرامپ نیومن، رئیس کمیته محافظه کار را متهم کرد که به او اجازه نداده و به جای آن از همکار محافظه کار خود حمایت کرده است.
غازان گفت: «این واقعیت که صدای من در کمیته پس از اینکه فرصتی برای احضار شاهدان نداشتم، خاموش شد، بسیار توهینآمیز، عمیقاً خشونتآمیز و عمیقاً نگرانکننده است.
من منزجر هستم زیرا فرصتی برای شهادت به من داده نشد، در حالی که به عنوان نماینده زمین صفر برای زنان و دختران بومی کشته و مفقود شده بودم.”
“ببخشید کافی نیست”
مدتی نگذشت که اسکندر با گریه از اتاق بیرون آمد. واکر به کمیته پشت کرد و دنبال کرد.
آنا رابرتز، نماینده محافظه کار، گفت که “از این روز منزجر شده است” و از این زوج عذرخواهی کرد.
فرری از واندنبلد انتقاد کرد و گفت که قربانیان برای ایجاد “تغییر مشروع” برای شهادت حاضر شدند.
او گفت که کمیته باید جلسات بیشتری در مورد این موضوع برای شنیدن سایر شاهدان برگزار کند و از مادر اسکندر که پشت میز شاهد ایستاده بود عذرخواهی کرد.
مادر اسکندر پاسخ داد: “متاسفم” به اندازه کافی خوب نیست – ما “متاسفم” را شنیده ایم.
این جلسه اندکی پس از آن به تعویق افتاد.