هشدار: این داستان حاوی جزئیات تجربیات مدرسه شبانه روزی است.
بر اساس تحقیقاتی که روز سه شنبه توسط مقامات وزارت کشور منتشر شد و از دولت خواستند تا برای مدارس عذرخواهی کند، حداقل 973 کودک بومی در سیستم شبانه روزی سوء استفاده از دولت آمریکا جان خود را از دست داده اند.
بر اساس سوابق موجود، دپارتمان به این نتیجه رسید که حداقل 973 مورد مرگ کودکان مستند در سیستم شبانه روزی فدرال هند بین سال های 1819 و 1969 رخ داده است. تحقیقات به سفارش وزیر کشور دب هالند، 74 گور علامت گذاری شده و بدون علامت را در 65 قبر از بیش از 400 مورد پیدا کرد. مدارس شبانه روزی آمریکا که در آن کودکان بومی به زور در جامعه سفیدپوستان جذب می شدند.
این یافته ها نحوه مرگ هر کودک را مشخص نکرد، اما مقامات گفتند که علل مرگ شامل بیماری و سوء استفاده است. مقامات گفتند که ممکن است کودکان دیگری نیز پس از مریض شدن در مدرسه و فرستادن به خانه جان خود را از دست داده باشند.
این یافتهها به دنبال مجموعهای از جلسات شنود برگزار شده توسط هالند در دو سال گذشته است، که در آن دهها دانشآموز سابق رفتار مضر و اغلب تحقیرآمیز معلمان و مدیران را در حین جدایی از خانوادههای خود بازگو کردند.
هالند، عضو قبیله لاگونا پوئبلو، “دولت فدرال اقدامات هدفمند و استراتژیک را از طریق سیاست های مدارس شبانه روزی انجام داده است تا کودکان را از خانواده هایشان منزوی کند، هویت آنها را انکار کند، و زبان ها، فرهنگ ها و ارتباطاتی را که برای مردم بومی اساسی است ربوده شود.” در نیومکزیکو و اولین وزیر بومی کابینه این کشور، سه شنبه به خبرنگاران گفت.
او افزود: “اشتباه نکنید”، “این یک تلاش هماهنگ برای ریشه کنی نقل قول “مشکل هند” بود – برای جذب یا نابود کردن کامل مردم بومی.”
“یک داستان فراموش شده”
در یافته های اولیه دو سال پیش، مقامات تخمین زدند که بیش از 500 کودک سرخپوست آمریکایی، بومی آلاسکا و بومی هاوایی در این مدارس جان باخته اند. دولت فدرال در سال 1819 قوانین و سیاست هایی را برای حمایت از مدارسی که هنوز در دهه 1960 فعال بودند، تصویب کرد.
مقامات گفتند که مدارس به کودکان بومی نام انگلیسی می دادند، آنها را در تمرینات نظامی قرار می دادند و آنها را مجبور به انجام کارهای یدی مانند کشاورزی، آجرسازی و کارهای راه آهن می کردند.
دانش آموزان سابق خاطرات اشکباری از تجربیات خود در طول جلسات گوش دادن در اوکلاهاما، داکوتای جنوبی، میشیگان، آریزونا، آلاسکا و سایر ایالت ها به اشتراک گذاشتند. آنها از مجازات شدن به دلیل صحبت به زبان محلی خود، حبس شدن در زیرزمین ها و کوتاه کردن موهای خود برای پاک کردن هویت خود صحبت کردند. آنها گاه در معرض انزوا، ضرب و شتم و محرومیت از غذا بودند. بسیاری از آنها مدرسه را تنها با مهارتهای حرفهای پایه ترک کردند که به آنها فرصت شغلی کمی داد.
دونوان آرچامبول، 85 ساله، رئیس سابق منطقه رزرواسیون هند فورت بلکناپ در مونتانا، گفت که در سن 11 سالگی به مدارس شبانه روزی فرستاده شد، جایی که مورد آزار و اذیت قرار گرفت، مجبور شد موهایش را کوتاه کند و از صحبت کردن به زبانش جلوگیری کرد. او گفت که این تجربه باعث شد تا قبل از اینکه بیش از دو دهه بعد زندگی خود را تغییر دهد، به مقدار زیادی الکل مصرف کند. او هرگز درباره دوران مدرسه اش با فرزندانش صحبت نکرد تا اینکه چند سال پیش کتابی درباره این تجربه نوشت.
«عذرخواهی لازم است. آنها باید عذرخواهی کنند.»
“اما همچنین باید آموزش گسترده تری در مورد آنچه برای ما اتفاق افتاد وجود داشته باشد. برای من، این بخشی از یک تاریخ فراموش شده است.”
هالند گفت که او شخصا “بیش از هر کلمه متاسفم” اما باید عذرخواهی رسمی از طرف دولت فدرال نیز وجود داشته باشد. او نگفت که آیا رئیس جمهور جو بایدن را برای صدور آن تحت فشار خواهد گذاشت یا خیر.
مقامات وزارت کشور همچنین به دولت توصیه کردند در برنامه هایی سرمایه گذاری کند که می تواند به جوامع محلی کمک کند تا آسیب های ناشی از مدارس شبانه روزی را درمان کنند. مقامات آژانس گفتند که این شامل پول برای آموزش، پیشگیری از خشونت و احیای زبان محلی – در مقیاسی متناسب با هزینه های دولتی برای مدارس است.
مقامات دریافتند که مدارس، مؤسسات مشابه و برنامه های همسان سازی مرتبط با 23.3 میلیارد دلار هزینه فدرال تعدیل شده بر اساس تورم تأمین می شود. بر اساس گزارش جدید، مؤسسات مذهبی و خصوصی که بسیاری از مؤسسات را اداره می کردند، به عنوان شریک در کمپین «متمدن» دانش آموزان بومی، پول فدرال دریافت کردند.
کمیسیون حقیقت و درمان پیشنهادی
تا دهه 1920، اکثر کودکان بومیان آمریکا در سن مدرسه – حدود 60000 کودک – در مدارس شبانه روزی که توسط دولت فدرال یا سازمان های مذهبی اداره می شد، شرکت می کردند.
دبورا پارکر، مدیر عامل گروه مستقر در مینه سوتا، گفت: “اینها نسل های دزدیده شده از کودکان هستند.”
زمان آن فرا رسیده است که دولت فدرال صادقانه و آشکارا در مورد تأثیر آن صحبت کند.»
هالند میگوید پدربزرگ و مادربزرگ او در هشت سالگی “از والدین، فرهنگ و جوامع خود” دزدیده شدند و مجبور شدند تا 13 سالگی در یک مدرسه شبانه روزی کاتولیک زندگی کنند. او گفت که بقیه ای که به مدرسه می رفتند چهار ساله بودند.
مقامات فدرال گفتند که بیش از 200 مدرسه تحت حمایت دولت وابستگی مذهبی داشتند. ائتلاف مدارس شبانه روزی بیش از 100 مدرسه دیگر را شناسایی کرده است که در فهرست دولت نیستند و توسط کلیساها اداره می شوند و هیچ مدرکی دال بر حمایت فدرال وجود ندارد.
اسقف های کاتولیک ایالات متحده در ماه ژوئن به خاطر نقش کلیسا در آسیبی که کودکان تجربه کردند عذرخواهی کردند. و در سال 2022، پاپ فرانسیس به دلیل همکاری کلیسای کاتولیک با مدارس مسکونی در کانادا عذرخواهی کرد. او گفت که جذب اجباری مردم بومی در جامعه مسیحی فرهنگ آنها را نابود کرده، خانوادهها را از هم جدا کرده و نسلهای به حاشیه رانده شده است.
قوانینی که در کنگره در حال بررسی است، یک کمیسیون حقیقت و شفا ایجاد می کند تا بی عدالتی های گذشته مربوط به مدارس شبانه روزی را مستند کند. این قانون به کمیسیون این اختیار را می دهد که افراد را برای دریافت مدرک احضار کند.
اما اسقف های کاتولیک هفته گذشته در نامه ای به قانونگذاران با دادن اختیارات احضاریه مخالفت کردند. اعضای کنفرانس اسقف های کاتولیک ایالات متحده نوشتند که کمیسیون باید “از موضع خصمانه خودداری کند” زیرا آنها مایل به همکاری هستند.
یک خط بحران مدرسه ملی هند برای ارائه پشتیبانی به بازماندگان و افراد آسیب دیده در دسترس است. مردم می توانند با تماس با خدمات 24 ساعته به شماره 1-866-925-4419 به خدمات ارجاع عاطفی و بحران دسترسی داشته باشند.
مشاوره سلامت روان و پشتیبانی بحران نیز 24 ساعت شبانه روز و هفت روز هفته از طریق خط تلفن Hope for Wellness به شماره 1-855-242-3310 یا از طریق چت آنلاین در دسترس است.