ساکنان سابق و نوادگان کسانی که در جامعه سیاهپوست تاریخی آفریکویل بزرگ شدهاند، پس از تیراندازی پنج نفر و کشته شدن پنج نفر در روز شنبه در جریان گردهمایی سالانه جامعه در هالیفاکس، خشمگین هستند.
پائولا گرانت اسمیت گفت: “من عصبانی هستم. صدمه دیده ام. غمگینم. ناراحتم… در 40 سال گذشته ما هرگز مشکلی نداشتیم و دیشب اینجا مانند یک منطقه جنگی بود.” او که تا 15 سالگی در جامعه زندگی می کرد و شنبه شب با خانواده و دوستانش در پارک آفریکویل کمپ می زد.
این آخر هفته چهل و یکمین گردهمایی سالانه خانواده آفریکویل برگزار شد که هدف آن گرد هم آوردن ساکنان سابق و فرزندانشان است. این جامعه در دهه 1960 زمانی که شهر هالیفاکس خانههای این محله را تخریب کرد و ساکنان آن آواره شدند، ریشه کن شد.
پلیس منطقه ای هالیفاکس روز یکشنبه گفت که پنج نفر از شرکت کنندگان شنبه شب در جریان تیراندازی دو مرد و ورود گلوله به جمعیت مورد اصابت گلوله قرار گرفتند.
به گفته پلیس، یکی از قربانیان، در اواخر نوجوانی، دچار جراحات خطرناک شده است، در حالی که چهار نفر دیگر که همگی در 20 سالگی هستند، نیز با جراحات به بیمارستان منتقل شدند.
در مصاحبه با CBC News، Const. جان مک لئود گفت که هر دو مردی که در تیراندازی شرکت داشتند تا زمانی که ماموران رسیدند منطقه را ترک کردند.
ما میتوانیم درک کنیم که چرا مردم نگران چنین حادثهای هستند، اما میخواهیم به مردم اطمینان دهیم که تمام تلاش خود را برای این تحقیقات به کار گرفتهایم و به دنبال تعیین دقیق اتفاقات شب گذشته هستیم و مطمئناً این کار را انجام خواهیم داد. مسئولین را پیدا کنید.”
خشونت غیرقابل قبول است
برای گرانت اسمیت، خشونت به سادگی غیرقابل قبول است.
او روز یکشنبه گفت: «اگر میخواهید جنگی داشته باشید، آن را به جای دیگری ببرید. این چیزی است که ما به آن عادت نداریم و باید متوقف شود.
گرانت اسمیت گفت که این دیدار یک رویداد خانوادگی است و بچه های زیادی از جمله نوه خودش و برخی از خواهرزاده ها و برادرزاده هایش در آن شرکت کردند.
او گفت: من و شوهرم به سمت گلوله ها دویدیم زیرا خانواده ما آنجا بودند. “من ضربه روحی خورده ام. شما می توانید تصور کنید که بچه ها چه شکلی بودند و در هر مکانی که پیدا کردند پنهان شده بودند.
پلیس گفت که پس از گزارش هایی مبنی بر شلیک گلوله های روز شنبه حوالی ساعت 10 شب به محل حادثه فراخوانده شد.
ویکتور سامپسون-کاروری که شنبه شب نیز در کمپ حضور داشت، گفت: “ما به سرعت صدای یک دسته گلوله را شنیدیم و شبیه آتش بازی بود.”
او هر سال برای یادآوری پدرش که در جامعه بزرگ شده بود به این مراسم می آید.
“ما به اینجا آمده ایم تا به خانواده هایمان احترام بگذاریم، جشن بگیریم. این یک مکان بسیار تاریخی است. این بچهها با خشونت میآیند، باید آن را جای دیگری بگذارند. اینجا به اینجا تعلق ندارد.»
پس از تیراندازی، برگزارکنندگان همه رویدادهای دیگر برنامه ریزی شده برای اتحاد مجدد را لغو کردند.
اما در حالی که عدهای دیگر در پارک در حال جمعآوری وسایل روز یکشنبه بودند، گرانت اسمیت گفت که او ایستاده است.
“من نمی روم. فردا زمانی که باید می رفتم می روم. من امروز با خانواده ام اینجا خواهم بود و فقط با نشستن و استراحت و صرف شامی که برای امروز برنامه ریزی کرده بودیم، شفا پیدا می کنیم. .
سامپسون-کاروری گفت که انتظار دارد گردهمایی سالانه بدون توجه به هر اتفاقی در سال آینده بازگردد.
او گفت: «افریکویل ادامه خواهد داد، زیرا سال آینده برمی گردیم». ما به آن می گوییم انحراف… من با خانواده و روح پدرم اینجا خواهم بود.
داستان های برتر بیشتر