یک پرستار 86 ساله بازنشسته مسابقات برانکارد، بیسکویت حیوانات و روشن نگه داشتن چراغ تیم را به یاد می آورد.

کتی اسکینر، پرستار 65 ساله ای که هم در کانادا و هم در ایالات متحده کار کرده است، می گوید راهی برای آرام کردن کودکان ترسو پیدا کرده است – کراکر حیوانات.

اسکینر، 86 ساله، هنوز به عنوان یک پرستار تمام وقت کار می کند که اخیراً در تیم سلامت خانواده Chatham-Kent در جنوب غربی انتاریو بوده است. او می‌گوید بخش مورد علاقه‌اش در این سال‌ها، آشنایی با بیماران و یافتن راه‌هایی برای آرام کردن بچه‌هایی است که از سوزن زدن عصبی هستند.

او گفت: من رشوه دارم.

«در اورژانس، برچسب‌هایم را داشتم. حالا من یک بطری بزرگ کراکر حیوانات در دفترم اینجا دارم و یک فنجان کوچک پر از کراکر حیوانات به آنها می دهم… حالا آنها به دنبال بطری به در می آیند. آنها می دانند کجاست.”

اسکینر که در والاسبورگ زندگی می کند، تحصیلات خود را در رشته پرستاری در سال 1956 آغاز کرد. او در سال 1959 از دانشکده پرستاری بیمارستان عمومی چتم فارغ التحصیل شد. در ماه اوت، سرانجام بازنشسته خواهد شد.

او گفت که وقتی شیر دادن را شروع کرد، گزینه های شغلی کمی برای زنان وجود داشت – چه پرستار، معلم یا منشی.

او به سی بی سی گفت: «فکر نمی کردم بتوانم آن دو نفر دیگر باشم ویندزور در صبح. “پس من رفتم تا پرستار شوم.”

در ابتدای مدرسه پرستاری، او یونیفرم استاندارد سال اولی را که شامل پیش بند و پیش بند بود، روی لباس راه راه آبی و سفید، جوراب شلواری مشکی و کفش مشکی می پوشید.

او گفت که دانش آموزان سال دوم یونیفرم مشابهی می پوشیدند، با این تفاوت که نایلون ها و کفش هایشان سفید بود. در سال سوم زندگی، اسکینر کلاهی با نوار مشکی باریک بر روی آن گرفت. وقتی فارغ التحصیل شد، کلاهی با نوار پهن به او دادند.

او گفت: «من حتی نمی دانم الان کلاهم کجاست.

در طول سال‌ها، اسکینر یک جوکر بوده و سرگرمی را به یک حرفه پر استرس اضافه کرده است. او گفت که او و سایر پرستاران “مسابقه با ویلچر، مسابقه برانکارد” داشتند. او می گوید، زمانی که مأموران در اورژانس بودند، گاهی اوقات روی آنها برچسب می زد. آنها تا زمانی که به ایستگاه پلیس برنمی‌گردند متوجه این موضوع نمی‌شوند.

اسکینر در سن 65 سالگی از اورژانس بازنشسته شد. او گفت که این سیاست بیمارستان در آن زمان بود، اما «نمی‌دانستم با خودم چه کنم.

فهمیدم که اینجا در مطب به یک پرستار نیاز دارند، بنابراین به اینجا آمدم.

در طول بیش از 6 و نیم دهه به عنوان پرستار، اسکینر تقریباً در هر بخش کار کرده است: اتاق های عمل، اتاق های زایمان، بخش های مراقبت های ویژه اورژانس. او در انتاریو، میشیگان، می سی سی پی، جورجیا و آیووا کار کرده است.

او گفت از زمانی که او شروع کرده، خیلی چیزها تغییر کرده است.

دانشجویان در یک اقامتگاه پرستاری ماندند و «پرستاران شما را با دقت زیر نظر داشتند. با الان کاملا متفاوت بود.”

او گفت که بخش مورد علاقه اش از پرستار بودن این است که “فقط اینکه مردم بگویند از کمکی که به آنها کرده ام تشکر می کنم، یک تشکر بزرگ. و من خیلی آغوش گرفتم.”

جیسون بارتل، مدیر اجرایی تیم سلامت خانواده Chatham-Kent، Skinner مثبت و حس شوخ طبعی را به ارمغان می آورد.

کتی همیشه یکی از اعضای فعال تیم بوده است، حتی اگر این به معنای عضویت در لباس گروهی باشد که او را مانند یک دومینو، یک دختر طلایی، یا یک شرکت کننده در مسابقه می‌پوشاند. قیمت مناسب،” او گفت.

کتی همیشه مراقبت از بیمار را در اولویت قرار داده است. او یک همکار و پرستار مهربان و دلسوز است. هم بیماران و هم همکارانش احترام و قدردانی فراوانی برای او قائل هستند.»

رابین فیلیپ، خواهرزاده اسکینر، گفت که عمه او فردی سخت کوش و سرگرم کننده بود و سن او نیز هرگز تحت تأثیر قرار نگرفت.

“قهقهه عفونی”

فیلیپ گفت: “زمانی که او به جامعه خود اهمیت نمی دهد، عمیقاً با خانواده خود درگیر می شود” که شامل 10 نوه است.

کتی هرگز بدون ناخن های فانتزی، کیف دستی درخشان و قهقهه های عفونی اش نیست، اما از طریق همه این ها، از جمله اسکراب های وحشی اش، او یک مراقبت کننده بسیار ماهر و حامی بیمارانش است.

اسکینر در دوران بازنشستگی گفت: «دوست دارم به دیدار نوه هایم بروم و بتوانم برای دیدن آنها بیشتر سفر کنم.

بازنشستگی “فقط کاری است که شما انجام می دهید، حدس می زنم.”

او همچنین از عشق خود به کمک به مردم دست نمی کشد و قصد دارد در بیمارستان داوطلب شود.