سوء مدیریت جنگل های آلبرتا را به بمب های آتشین تبدیل کرده است

محتوای مقاله

نخست وزیر دانیل اسمیت در حالی که سعی می کرد زیبایی جاسپر و ویرانی این شهر کوهستانی جادویی را توصیف کند، گریه کرد.

غافلگیری آنقدر نبود که خفه شود – چه کسی این کار را نکند؟ – اما چقدر تلاش او برای صحبت ادامه داد.

نخست‌وزیر که در راه به سمت دفتر صحبت می‌کرد، برای دقایقی تقریباً لال بود. وزرای او و دیگران در کنفرانس مطبوعاتی به نظر ناآرام و حتی نگران او بودند.

محتوای مقاله

برخی می گویند همه اینها یک عمل است. خنده داره.

آنچه من دیدم اقدام سیاسی نبود، بلکه درد رهبری بود که می داند کاملاً ناتوان است.

آتش جاسپر در این لحظه شعله ور شد و مهار نشدنی بود. رهبر یک دولت 70 میلیارد دلاری با اقدامات حفاظتی پیشرفته در برابر آتش نمی تواند کاری برای شکست این هیولا انجام دهد.

همانطور که یکی از مقامات فدرال می گوید، “هیچ ابزاری” در جعبه ابزار برای جلوگیری از آتش سوزی با شعله های آتش از ارتفاع 100 متری بالای درختان در حال سوختن وجود ندارد.

آتش جهنم این است که این دیگر یک اتفاق نادر نیست. همین اتفاق (اما بدتر) در فورت مک موری در سال 2016، پارک ملی دریاچه های واترتون در سال 2017، دریاچه اسلیو در سال 2011 رخ داد.

توجه عمومی به این دلیل جلب شد که آتش‌سوزی‌ها، شهرها و مناطق مدیریت‌شده غیرقابل تصور و ویران‌کننده‌ای را که تصور می‌کنیم از بلایای طبیعی در امان هستیم، ایجاد کرد.

به گفته کلیف وایت، بوم شناس بازنشسته پارک، امروزه پارک ملی بنف، شهر و حتی کانمور نیز در معرض خطر شدید قرار دارند.

محتوای مقاله

محتوای مقاله

او به بیل کافمن از پست مدیا گفت که “دایره های محافظ” بزرگ باید در جنگل اطراف مراکز آسیب پذیر حک شود.

وایت معتقد است که کار چندین دهه طول خواهد کشید و ممکن است برای نجات بنف از سرنوشت اجتناب ناپذیرش خیلی دیر باشد.

مردم کلگار نباید احساس رضایت کنند. این استان همچنین می گوید که این خطر در منطقه جنگلی غرب شهر بسیار زیاد است.

آتش همیشه با امواج گرمای شدید امروز شروع می شود. اما تنها ذکر عامل آشکار، تغییر اقلیم، و جستجوی پاسخ در سیاست هایی مانند مالیات کافی نیست.

این از بسیاری جهات یک مشکل عملی است. آتش‌سوزی‌های جنگلی وقتی با درختان قدیمی و پوسیده، سوزن‌های کاج، اسکلت‌های درختانی که توسط سوسک‌های کاج کشته شده‌اند، به هیولا تبدیل می‌شوند.

دولت های استانی و فدرال باید فوراً سوختگی های کنترل شده را گسترش دهند و آتش شکن های بزرگ ایجاد کنند.

آنها کار وحشتناکی در آن انجام داده اند، بدون اینکه تقریباً به اندازه کافی انجام دهند، به سوزاندن کنترل شده تبدیل شده اند.

مردم محلی هزاران سال است که می دانند چگونه جنگل ها را مدیریت کنند. آنها جنگل ها را حجاری کرده اند تا جوامع خود را ایمن کنند و مکانی برای شکوفایی حیات وحش و پوشش گیاهی ایجاد کنند.

محتوای مقاله

امروزه، بسیاری با تحقیر به جنگل ها می نگرند تا زمانی که به بمب های آتش زا تبدیل شوند.

یکی از فعالان ادمونتون می‌گوید: «این نگرش که دنیا وقتی مردم بخشی از آن نباشند بهترین کار را می‌کند، بسیار اشتباه است.

«این اساساً نگرش امروز محیط‌زیست است. آنها به محیط زیست سنتی احترام نمی گذارند، زیرا به زمین اهمیت می دهد و تنوع گیاهان و انواع جانوران را تضمین می کند.

او گفت که با مدیریت صحیح جنگل ها، همچنان آتش سوزی وجود خواهد داشت، “اما انباشته شدن سوخت برای ایجاد چنین آتش سوزی دیوانه کننده ای هرگز اتفاق نمی افتد.”

یکی از دوستان از کلگری می گوید: “ما باید مدیریت جنگل را به مردم بومی واگذار کنیم و برای انجام این کار به آنها پول بدهیم.”

این ایده بدی نیست. اما دولت ها همیشه برعکس عمل کرده اند.

زمانی که پارک جاسپر در سال 1907 ایجاد شد، مردم بومی رانده شدند. جوامع و خانواده های کاملی آنجا را ترک کردند و حیوانات، کودکان و قرن ها دانش خود را با خود بردند.

عکس‌های جنگل مربوط به آن زمان، درختان جوان‌تر و کمتر آسیب‌پذیر را نشان می‌دهد که حاصل نسل‌های مدیریت ملل اول است.

اما همانطور که پارک های کانادا اکنون می گوید، “مردم بومی با طبیعت ناسازگار در نظر گرفته می شدند و بنابراین نمی توانستند در محدوده پارک زندگی، شکار یا برداشت کنند.”

متأسفانه، تاسف رسمی برای این داستان وحشتناک به پذیرش تکنیک های بومی که واقعاً کار می کنند، گسترش نمی یابد.

و بنابراین، هیولاها متولد می شوند.

ستون دان برید به طور منظم در هرالد ظاهر می شود

X: @DonBreid

محتوای مقاله