در کمک به مرگ، روحانیون مسیحی با سؤالات عمیقی روبرو هستند

پیتر مک‌کویید قرار بود دوشنبه آینده بمیرد، اما ابتدا می‌خواست یک کشیش را ببیند.

همسرش کانی نگران بود. کلیسای کاتولیک با کمک پزشکی در هنگام مرگ مخالفت کرد، راهی که پیتر در نظر داشت طی کند. همانطور که او گفت، “MAID برای همه نیست.” با این حال، او به کشیشی رسید که می شناخت.

او موافقت کرد که به خانه مک کواد در سوریس، PEI بیاید. او اعتراف پیتر را در اتاق نشیمن شنید و او را با روغن مسح کرد، مراسمی که در کاتولیک ها به عنوان مراسم مقدس بیماران شناخته می شود.

کونی در مصاحبه‌ای گفت: «او احساس می‌کرد که بخشی از یک کشیش است، او باید از آن شخص در سفر، در زندگی‌اش حمایت می‌کرد، بدون اینکه لزوماً با تصمیم او موافق یا مخالف باشد.»

و من فکر کردم، «اوه، این دقیقاً همان چیزی است که باید بشنویم.» فقط احساس می‌کردیم که او به دنبال مردم است، نه اجازه‌اش را می‌خواهد، اما او فقط این صلح را با کلیسا می‌خواست.

پیتر مک کواد که با چشم انداز کاهش وحشتناک بیماری آلزایمر مواجه شد، در فوریه 2020 مرگ کمکی را انتخاب کرد. اما کشیشی که پذیرفت چند روز قبل از آن دیدار کند و مراسم مقدس را اجرا کند، علیرغم ترس های خود و کلیسایش نیز انتخاب کرد. ، با MAID.

تشییع جنازه پیتر، که توسط کشیش دیگری برگزار شد، در کلیسای کاتولیک محلی، یک ساختمان ماسه سنگی باشکوه به سبک گوتیک در بخش شمالی شهر برگزار شد. او را در قبرستان روبروی خیابان دفن کردند.

نزدیک به 45000 کانادایی از طریق MAID بین سال 2016، سال قانونی شدن آن در کانادا، و 2022 جان خود را از دست دادند. این موضوع به طور گسترده مورد بحث و بحث قرار گرفته است، و همچنان بحث برانگیز است، به خصوص که واجد شرایط بودن گسترش یافته است.

اما جنبه‌ای که اغلب نادیده گرفته می‌شود، تأثیر عمیق آن بر برخی روحانیون و روحانیون مسیحی است. بسیاری از کسانی که قبلاً چندان به این ایده فکر نکرده بودند، اکنون با بیماران و اهل محله ای مواجه هستند که MAID را انتخاب می کنند.

برخی او را در آغوش گرفتند. برخی دیگر آن را به دلایل الهیاتی مانند حرمت اصول زندگی رد کرده اند. برخی دیگر بدون توجه به تصمیمات بیمار، مراقبت معنوی را یک وظیفه می دانند. خیلی ها با آن دست و پنجه نرم می کنند.

دیوید مگینلی، کشیش سابق در سیستم بیمارستانی هالیفاکس که در بستر مرگ صدها نفر نشسته است، به خوبی از حضور در اولین خدمتکار خود در سال 2017 به یاد می آورد.

بدن این بیمار در اواخر عمر بر اثر سرطان پژمرده شده بود، اما او «چشم های درخشان» داشت. این بیماری به زودی او را می کشد، احتمالاً یک هفته دیگر، اما او نمی خواست صبر کند.

در حالی که آن دو با هم چت می کردند، مرد از خاطره ای از دوران کودکی دراز کشیده بود که در چمن ها به آسمان نگاه می کرد و کیک جوس لوئیس را می خورد. مگینلی بیرون پرید و برایش یکی خرید.

تنها چند ساعت بعد، در حالی که همسرش او را در آغوش گرفته بود، داروهایی به بیمار تزریق شد که جانش را می گرفت. مگینلی به یاد می آورد که او گفت: “دوستت دارم و خداحافظ، ممنون.”

به نظر مرگ “زیبا” بود. اما مگینلی گفت که مورد غافلگیری قرار گرفته است.

او گفت: “من در پای تخت هستم و می بینم که این ویال بزرگ و سفید بزرگ دارو داخل آن می شود.” «این احساس بسیار متفاوت از برداشتن کمک حیات یا مرگ طبیعی بود. خیلی متفاوت بود ما عامل مرگ بودیم.»

مگینلی که مطمئن نبود بعد از آن چه باید بکند، دعا کرد که مرد در آرامش باشد، تا بتواند یک بار دیگر روی چمن ها زیر آفتاب دراز بکشد و مراقب خانواده اش باشد.

مگینلی به دفتر خود بازگشت، در را قفل کرد و “از هم پاشید.” تازه شاهد چی بودی؟ آیا از مرگ صحبت کرده بود؟ این دلسوزانه نبود؟

از آن زمان، او بر بالین حدود 10 خدمتکار دیگر بوده است. برخی از آنها “وحشتناک” بوده اند، بیشتر آنها “آنچه که ما آن را خوب می نامیم” بوده اند. اما رنج او باقی ماند. او نگران است که MADE در یک مدل پزشکی که هدف آن اصلاح مسائل است، به کنترل چسبیده است.

او می‌گوید: «بیشتر مردم با مرگ، به حالت هوشیاری عرفانی یا فراشخصی می‌روند.

“آنها مملو از آرامش، خونسردی هستند، آنها بینش های عرفانی دارند – آنها جهانی هستند. و این واقعا نه تنها ترس آنها از مرگ، بلکه روند سوگواری را در خانواده تغییر می دهد. این زیباست، اما من نمی بینم که این اتفاق با MAID می افتد.

او متوجه شد که دیگر نمی تواند در مراسم کمک به مرگ شرکت کند. او که نمی‌خواست به سادگی از این پرونده‌ها کناره‌گیری کند و آنها را به کشیش‌های دیگر بسپارد، پس از 25 سال مراقبت معنوی در اوایل ژانویه بازنشسته شد و کتابی درباره آموخته‌هایش نوشت که انتظار دارد به زودی منتشر شود.

به گفته آوریل هارت، خادم کلیسای متحد در بیبل هیل، کارولینای شمالی، که برای MAID برای MAID برای کارشناسی ارشد مطالعات الهیاتش با روحانیون و روحانیون مصاحبه کرد، در کمک به مرگ، ارزش‌های ریشه‌دار با یکدیگر در تضاد هستند.

این باور وجود دارد که گرفتن یک زندگی اشتباه است، اما در مورد رنجی که برخی افراد مجبور به تحمل آن هستند چه؟ آیا ارائه MAID به معنای توجه کمتر به مراقبت تسکینی بهتر است؟ در فرهنگی که اقدامات شدید پزشکی را برای افزایش عمر انجام می دهد، آیا جایی برای مداخله برای از بین بردن زندگی وجود دارد؟

او به طور جدی به این فکر کرد که چگونه روحانیون در طول دوره کارآموزی روحانی در بیمارستان هالیفاکس با MAID مبارزه می کنند. این مصادف بود با بررسی عمیق تر اعتقادات خودش.

او گفت که از این که چگونه شش روحانی و کشیشی که با او مصاحبه کرد، دعوت شدن برای سفر با بیمار یا اهل محله ای را که MAID را انتخاب کرده بود، به عنوان یک افتخار و یک امتیاز تلقی کردند، شگفت زده شده است.

او خودش در شش MAIDS شرکت کرد. او گفت، این یک “تجربه فوق العاده صمیمی” بود. او یک مناجات کوتاه، یک خدمت دعا و آواز را ایجاد کرده است، به طوری که کمک به مرگ فقط یک “روش پزشکی” نیست. او گفت که کارکنان مراقبت های بهداشتی اغلب درگیر می شوند.

اما MAID همچنین می تواند برآورده شود، که گاهی اوقات با یک راز بزرگ یا اعضای خانواده به شدت از هم جدا شده اند.

یکی از وزیرانی که هارت با او مصاحبه کرد، در روزی که قرار بود بمیرد، به خانه یکی از اعضای محله رفت و با رئیس شورای کلیسای خود که یک مراقب بود، روبرو شد. تا آن زمان هیچ‌کدام نمی‌دانستند که دیگری در مرگ کمکی نقش داشته است و هرگز در مورد آن صحبت نکردند.

یکی دیگر از مصاحبه شوندگان گفت که توسط شخصی که MAID دریافت کرده بود از او خواسته بود تا با سه تن از فرزندان بالغ خود تماس بگیرد، آنها را ملاقات کند و کارتی را بخواند که به آنها می گوید که او چگونه مرده است. آنها عصبانی بودند.

آنچه برخی از روحانیون را نیز نگران می کند، انگیزه بیمارانی است که به دنبال MAID هستند. آنها نگرانند که مواردی وجود دارد که دلیل این تصمیم درد وحشتناک نیست، بلکه احساس بیهودگی است که بار خانواده خود را سنگین می کنند، ادامه زندگی آنها بیهوده است.

برخی نگرانند که نوع «پریشانی وجودی» اغلب به اندازه کافی در طول ساعت‌ها بررسی نمی‌شود، و آن‌طور که یکی از مصاحبه‌شوندگان هارت می‌گوید، MAID تبدیل به «روشی پزشکی برای درمان یک وضعیت معنوی» می‌شود.

در کانادا، افرادی که واجد شرایط مرگ با کمک پزشکی هستند باید حداقل 18 سال سن داشته باشند و از نظر ذهنی توانمند باشند، دارای یک “وضعیت پزشکی شدید و غیرقابل برگشت” باشند، به طور داوطلبانه درخواست MAID و رضایت آگاهانه بدهند، و باید دو معاینه پزشکی مستقل را انجام دهند.

خود هارت در ابتدا به این فکر می کرد که آیا هرگز به جایی می رسد که با MAID احساس راحتی کند. اولین تجربه او در ذهنش بسیار تغییر کرد – مردی که کیفیت زندگی اش ناپدید شده بود، اما “آرامش عمیق” داشت. او اذعان کرد، اما هر وزیری تا این حد نمی‌تواند پیش برود، و این اشکالی ندارد.

“امیدوارم همیشه افرادی باشند که سوالات MAID را بپرسند، و امیدوارم همیشه سوالاتی در مورد آن داشته باشم، زیرا، می دانید، هر بار که قانون تغییر می کند و پارامترهای گسترده تری وجود دارد، فکر کردن در مورد آن زمان زیادی طول می کشد.” او گفت.

نمی دانم در مورد هر تغییری که در راه است چه احساسی دارم. من فکر می کنم این واقعا مهم است، چیزی که بسیار مهم است که در جامعه ما اتفاق می افتد. من هرگز نمی‌خواهم به نقطه‌ای برسیم که هر یک از ما آنقدر موافق باشیم که در مورد آن راضی باشیم.”

گلوریا وودلند، کشیش سابق آسایشگاه و مراقبت های تسکینی در بریتیش کلمبیا، یک بیمار 70 ساله را به یاد می آورد که تمام زندگی خود را تنها بود و با مشکلات مزمن سلامت دست و پنجه نرم می کرد.

MADE هنوز قانونی نشده بود، اما زن از کارکنانی که به اتاقش آمده بودند التماس می کرد تا به او کمک کنند تا به زندگی اش پایان دهد و از وودلند می خواست که آنها را متقاعد کند. بین درد و این واقعیت که هیچکس به او نیازی نداشت، دلیلی برای ادامه زندگی نمی دید.

وودلند گفت: «در آن مرحله، من فقط به قانون بازگشتم و می‌توانم بگویم، «نه، قانونی نیست». من نباید بیشتر از این پیش می رفتم. من قرار بود با او یک گفتگوی شبانی داشته باشم، اما او در آنجا متوقف شد زیرا نمی توانست بیشتر از این پیش برود.»

همه چیز در سال 2016 تغییر کرد. وودلند، مدیر آن زمان برنامه روحانیت و مراقبت معنوی در حوزه های علمیه ACTS، بخشی از ترینیتی وسترن، یک دانشگاه مسیحی در لنگلی، شروع به فراخوانی روحانیون و دانشجویان سابق کرد.

او گفت که برخی با آنچه درست بود مبارزه کردند. آنها مناصب الهیاتی داشتند که با MAID، بلکه با «قلب شبانی که می خواست با کسی از طریق آن سفر کند» مخالف به نظر می رسید.

دیگران فقط با من تماس می‌گرفتند و می‌گفتند، گلوریا، این اتفاق افتاد و من قبلاً هرگز با آن برخورد نکرده‌ام. من نمی دانم چه کار کنم.

این باعث شد که او یک دوره آموزشی آنلاین هشت هفته‌ای در مورد MAID ایجاد کند، با این هدف که دانش‌آموزان را در فرآیند مرگ کمکی ببرد، سپس عقاید و موضع خود را در مورد این موضوع بررسی کند، از جمله تصمیم‌گیری کند که آیا می‌توانند در کنار آن باشند یا خیر.

او گفت: «آنچه من همیشه می گویم این است که بین آنها و خداست. من به آنها نمی گویم که تا کجا می توانند پیش بروند.

وودلند گفت که او به “شأن زندگی” معتقد است، که انسان ها بر اساس تصویر خدا آفریده شده اند، و به طور کلی موضعی طرفدار زندگی دارد. خیلی از شاگردانش همینطورند.

اما او همچنین معتقد است که این وظیفه اوست که در عشق و محبت خدا سهیم باشد و احتمالاً مایل است در هنگام مرگ کمکی در کنار کسی باشد.

«هرچقدر آرزوی من برای فرد این است که MAID نداشته باشد، من قاضی نیستم. این انتخاب آنهاست.» من فقط می‌خواهم مطمئن شوم که آنها می‌دانند که خدا آنها را دوست دارد حتی وقتی این انتخاب را انجام می‌دهند.»

مگینلی، کشیش قدیمی سابق بیمارستان در هالیفاکس، خاطره شگفت انگیزی از بیمار دیگری دارد که به دنبال کمک برای مرگ بود. او در خیابان زندگی کرده بود و مورد آزار و اذیت قرار گرفته بود و MAID راه نجات او از آن زندگی وحشتناک بود.

اما به گفته مگینلی، در مراقبت های تسکینی، چنان دلسوزی به او پیشنهاد شد که نظرش را تغییر داد.

او گفت: “شفقت چیزی را ارائه کرد که او هرگز انتظارش را نداشت، هرگز تجربه نکرد.” “درمان شفقت است.”